علامه بزرگوار مرحوم آیت الله حسینی تهرانی "قدس الله نفسه الزکیه" می فرماید : و از این عجیب‌تر آنکه: قرآن برای ستمگران نه تنها کتاب شفا و رحمت نیست؛ بلکه کتاب خسارت (زیان) و ضرر است؛ و موجب تجرّی و ازدیاد سرکشی آنها می‌شود. فلهذا سریع‌تر آنان را به جهنّم می‌کشاند.
قرآن برای ستمگران نه تنها کتاب شفا و رحمت نیست؛ بلکه کتاب خسارت (زیان) و ضرر است؛ و موجب تجرّی و ازدیاد سرکشی آنها می‌شود. فلهذا سریع‌تر آنان را به جهنّم می‌کشاند
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرءانِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لَا یَزِیدُ الظَّـ?لِمِینَ إِلَّا خَسَارًا 1.
یعنی و ما از قرآن چیزهائی را نازل می‌کنیم که آنها برای مؤمنان شفا و رحمت است؛ و امّا برای ستمگران نیست، مگر و بال و خسران.
ال?م? ذَلِکَ الْکِتَـ?بُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدَیً لِلْمُتَّقِینِ 2.
یعنی : الم ای پیامبر! آنست کتاب منزل (فرستاده شده) آسمانی که در آن شکّی و ریبی نیست؛ و کتاب هدایت است برای پرهیزگاران.
مهمّ بودن این مطلب از این جهت است که: کتابی که برای جمیع افراد بشر تا روز قیامت فرستاده شده است؛ چگونه امکان دارد نسبت به بعضی موجب رحمت، و نسبت به بعضی موجب نقمت شود؟! با مطالع? در خود آیات قرآن که قرآن خود را معرّفی می‌نماید؛ این معنی روشن می‌شود. و آن اینست که: قرآن کتاب تشریفاتی و مجازی و براساس ساخت قوّ? پندار، و واهمه نیست که: بخواهد تمام صفوف و طبقات را بهر شکل و بهر عنوان بپذیرد؛ و بر عمل آنها صحّه بگذارد. بلکه فرقان است و جداکنند? بین حقّ و باطل.
شَهْرُ رَمضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْءَانُ هُدیً لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَـ?تٍ مِنَ الْهُدَی وَالْفُرْقَانِ 3.
یعنی : ماه رمضان، آن ماهی است که در آن قرآن فرود آمده است، در حالی که این قرآن برای مردم هدایت است، و در این هدایت دارای دلائل و براهین ساطعه و شواهد روشن و واضح است؛ و آن کتابی است که فارق بین حقّ و باطل است.
و جدا کنند? میان راه سعادت از شقاوت، و نور از ظلمت، و از آنجا که بُرند? بین حقیقت و مجاز؛ و واقع و اعتبار است: إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ مَا هُوَ بِالْهَزْلِ 4
یعنی حقّا قرآن گفتار قاطع است؛ و مزاح و شوخی نیست.
بنابراین، صراط مستقیم، و راه انسانیّت و سلوک راه توحید، و خروج از هوای نفس را صریحاً بیان می‌کند.
