در اینجا لازم است به چند مطلب اشاره شود:

الف: مفهوم‌شناسی:
واژه «شفاء» به معنای صحت و سلامت است و در مقابل بیماری، عیب و نقص می‌آید.

ب: بیماری‌های انسان:
با بررسی ابعاد مختلف انسان در می‌یابیم: نمی‌توان برای انسان فقط بیماری جسم را در نظر گرفت و در بهبودی آن تلاش کرد بلکه انسان دارای دو بعد جسمی و روحی می‌باشد که هر کدام ممکن است در معرض بیماری قرار بگیرند و بیماری هر کدام موجب اختلال در کارائی ابعاد دیگر انسان می‌شود. لذا می‌توان بیماری‌های انسان را به سه نوع تقسیم کرد:

1. اعتقادی؛ 2. روحی ـ روانی؛ 3. جسمی.
برای توضیح بیشتر، ضرورت دارد به هر کدام از آنها به صورت جداگانه پرداخته شود.

1.قرآن و درمان بیماری‌های اعتقادی
نزول قرآن در مرحله‌ی اول برای درمان بیماری‌های اعتقادی مردم بوده تا آنها را از شرک و کفر و تاریکی‌ها به توحید و اسلام و روشنایی رهنمون سازد؛ در آیات متعددی به این مسئله پرداخته شده که هدف قرآن این است که شما را از ظلمت جهل به نور دانش، از کفر به نور ایمان، از ظلمات ستمگری به نور عدالت،‌ از فساد به صلاح، از گناه به نور تقوی رهبری کند.

امراض اعتقادی و قلبی از امراض جسم شدیدتر است. لذا قرآن شفاء و رحمت است؛ یعنی برای امراض اعتقادی مانند کفر، نفاق، شرک، درمان می‌باشد و در نفوذ معرفت و شناخت، توحید و ... در قلب رحمت است.